Miejsce straceń w Laskach

Opis

Warszawa – jako główny ośrodek kulturalny i polityczny na ziemiach polskich – oraz jej najbliższe okolice zostały podczas II wojny światowej szczególnie doświadczone nazistowskim terrorem (tzw. warszawski pierścień śmierci). Niemcy uznali ostępy puszczy Kampinoskiej za miejsce doskonale nadające się do przeprowadzania tajnych, masowych egzekucji, służących likwidacji polskich elit i eksterminacji ludności żydowskiej. Początkowo straceń dokonywano głównie na tzw. polanie śmierci w Palmirach.

Kiedy jednak o popełnianych tam zbrodniach zaczęło być głośno, rozpoczęto poszukiwania bardziej dyskretnych miejsc. O mordzie w Laskach wiadomo niewiele. Ekshumacje przeprowadzono tu dopiero wiosną 1947 roku. W czterech zbiorowych grobach odkryto ciała 155 osób. Nie udało się zidentyfikować żadnego z 21 i 23 mężczyzn spoczywających w dwóch pierwszych mogiłach. Spośród 55 ofiar pochowanych w trzecim grobie rozpoznano 15 – warszawskich Żydów aresztowanych latem i jesienią 1942 roku.

Zdaniem historyków byli to prawdopodobnie więźniowie obozu pracy funkcjonującego na terenie puszczy. Najliczniejszy pochówek stanowiła czwarta mogiła, w której złożono 61 ciał (w tym 8 kobiet). Spośród 10 rozpoznanych ofiar także w tym przypadku wszystkie były pochodzenia żydowskiego. Miejscowa ludność utożsamiała tę zbrodnię z okresem likwidacji warszawskiego getta (musiało zatem do niej dojść latem 1942 roku lub po powstaniu w getcie wiosną 1943 roku).

Ekshumowane szczątki pogrzebano w większości na cmentarzu w Palmirach, pozostałe zaś na cmentarzu żydowskim przy Okopowej w Warszawie.

Tagi

Audio guide

Szczegóły