Parafia Świętej Trójcy w Błoniu

Opis

Parafia w Błoniu istniała najpewniej już w XII wieku, aczkolwiek najstarsza wzmianka źródłowa na temat konsekracji dwóch ołtarzy w kościele pw. Św. Trójcy pochodzi z 1257 roku (dokonał jej biskup poznański Boguchwał III).

Z inicjatywy księcia Konrada II Mazowieckiego świątynię przebudowano w 1288 roku, a następnie oddano pod opiekę kanoników regularnych z klasztoru w Czerwińsku. Z tego okresu pochodzi pierwotny układ architektoniczny bryły, z zachowanymi romańskimi elementami konstrukcji, w tym bazylikowym układem wnętrza, śladami empory książęcej i półkolistych portali. Po gotyckich modernizacjach można dostrzec masywne przypory ścian oraz krzyżowo-żebrowe sklepienia w części nawy i kryształowe w prezbiterium. W dobie nowożytnej kościół spłonął w 1642 roku, po czym świątynię poddano barokizacji, stosując kolebkowe sklepienia i trójkątny szczyt w fasadzie oraz dostawiając kaplicę boczną. Z połowy XVII wieku pochodzi manierystyczny ołtarz główny z obrazem przedstawiającym Trójcę Świętą (fundacji dziedzica Bieniewic, Aleksandra Marka, sprawiony w 1873 roku). Rzeźby świętych: Wojciecha, Stanisława, Kazimierza, Sebastiana i dwóch Janów (Ewangelisty i Nepomucena) flankują kwaterę główną i zwieńczenie retabulum.

Na uwagę zasługują również m.in. barokowy prospekt organowy, ambona i Grupa Ukrzyżowania, a także wizerunki świętych: Antoniego z Padwy, Szymona z Lipnicy i Teresy z Lisieux czy imaginacyjny portret fundatora świątyni, księcia Konrada II Mazowieckiego. Od 1831 roku kościół pozostaje pod opieką kapłanów diecezjalnych. Na ścianach zewnętrznych świątyni wiszą tablice upamiętniające uczestników wojny polsko-bolszewickiej oraz pomordowanych mieszkańców Błonia w latach 1939-1945.

Tagi

Audio guide

Szczegóły